บึงกำมะเชียร

บึงกำมะเชียร

 บึงกำมะเชียร

จากประวัติ มีสาวงามนางหนึ่ง ทอผ้าอยู่บน เขากี่ หรือ เขากำมะเชียร และมีชายคนหนึ่งชื่อตาสีนน เกิดชอบพอ ได้แปลงร่างเป็นงูใหญ่ เพื่อเข้าไปใกล้ชิด นางเกิดตกใจ จับงูใหญ่มาเชือด จึงเป็นที่มาของ กำมาเชือด ต่อมาเพี้ยนเป็น กำมะเชียร นางเสียใจจึงตัดสินใจบวช ได้ตัดนมสองข้างโยนทิ้งไป ต่อมากลายเป็น เขานมนาง ที่ด้านหลังเขากี่ ก็เกิดบึงขนาดใหญ่ จากเลือดของนางและตาสีนน เรียกว่า บึงกำมะเชียร กล่าวกันว่า มีกุ้งหอย ปูปลา มากมาย ผู้จับไปกินเป็นอาหารก็จะถึงแก่ความตาย หรือไม่ก็เกิดแผลงพุพอง เป็นที่กล่าวขานถึงความศักดิ์สิทธิ์ไม่มีใครกล้าไปจับสัตว์น้ำในบึงแห่งนี้

ที่บึงแห่งนี้มีสะพานไม้สำหรับข้ามฝั่งของชาวบ้าน ไปยังตลาดท่าช้าง ที่อยู่ฝั่งเขาอีกด้าน กล่าวว่า สร้างมานานมาก สมัยปู่ย่าตายาย เล่าว่า เสือฝ้าย ยังได้ออกทุนช่วยสร้างด้วย ยังได้มีโอกาสขี่รถมอเตอร์ไซค์ข้ามในสมัยเปิดใช้ราว 2530 ตอนนั้นรถสวนกันยิ่งหวาดเสียวว่าจะหล่นลงไป ปัจจุบันสะพานได้ยกเลิกใช้ มีการสร้างสะพานปูนขึ้นมาใช้แทน

สวนสาธารณะรอบบึง

ชาวบ้านกำมะเชียรอยู่ริมบึงด้านตะวันออกเป็นส่วนใหญ่ เป็นชุมชนเก่าแก่ มีโรงเรียนและมีวัดกำมะเชียร ที่สร้างบนเขา

บริเวณลานวัดและโรงเรียน

โบสถ์วัดกำมะเชียรใหม่ ที่สร้างบนเขา

ทางขึ้นด้านหลังเขา

มองไปด้านทิศใต้ เห็นเขาเขียว

มองเห็นเขานมนาง ด้านซ้าย (ทิศเหนือ) เขาใหญ่ (ทิศตะวันออก) และตลาดท่าช้าง

บนเขาลูกเล็กไม่สูงมากนัก สามารถขับรถขึ้นไปได้ บรรยากาศบนเขา มีเก้าอี้นั่งชมวิว ที่สามารถมองเห็นเขานมนางทั้งสองลูก และตลาดท่าช้างอันเก่าแก่ แต่ก็สามารถขึ้นเขามาได้ทางบันไดทิศเหนือติดกับลานโรงเรียน สะดวกดี

ลานหน้าโรงเรียน มองเห็นเขานมนางด้านทิศเหนือ

บันไดนาค ด้านทิศเหนือติดกับโรงเรียน